Erkak xaxolab kular va singlisi o‘lganiga ishonishdan bosh tortardi — morgdan reportaj

TOShKENT, 17 yanv — Sputnik. Sputnik Qirg‘iziston mualliflaridan biri Yekaterina Mixaylova Bishkek yaqinida sodir bo‘lgan aviahalokat qurbonlari qarindoshlari ushbu mudhish hodisani qanday qarshi olganliklari haqida reportajni mushtariylar e’tiboriga havola qilgan.

Ruhshunos aviahalokat qurboniga aylangan bir shaxsning qarindoshi bilan suhbatlashayotgan kabinet eshigi lang ochiq. Ularning suhbatiga quloq tutdim. Xonadan avvaliga erkakning xaxolab kulishi, so‘ng esa hayajonla: "Shunaqasi ham bo‘lishi mumkinmi?.. Men nega ularni tashlab ketdim?! Ularning yo‘qligiga ishonmayman, yo‘q… Yo‘q, ishonmayman!" deya shivirlashi eshitildi. Erkak birdan o‘kirib yig‘lay boshladi.

Ruhshunoslarning "hali hammasi yaxshi bo‘ladi", "tinchlanish kerakligi", "hayot davom etishi" haqidagi ta’kidlari erkakning qulog‘iga kirmas edi. U butun oilasidan mahrum bo‘lgandi. Erkak oppoq ohaklangan devorga umidsiz nigohlarini qadadi: u yerda nimalarni ko‘rayotganini esa faqat Alloh biladi. Balki, ota-onasi va jajji singlisini hayotdan olib ketgan Boingning yonayotgan qoldiqlarinidir…

Qo‘llarim qaltiray boshladi. Balki shu vaqtda qarshimdagi kabinetda yong‘inda kulga aylangan 5 yashar qizchaning tanasini yorib ko‘rishayotgandir…

Sudmedekspertlar va patologoanatomlar navbatma-navbat kabinetlaridan chiqishar va qonga belangan qo‘lqoplarini yechib, asabiy holatda sigaret tutatishar edi. Men ularning yoniga borib, diktofonimni yoqaman.

"Biz tong sahardan beri shu yerda ishlayapmiz. Samolyot qoldiqlari va yong‘in tufayli odamlarning tanalari tanib bo‘lmas ahvolga kelgan. Ular orasida bolalar qancha! Odam seskanib ketadi… Ammo bizning ishimiz shu, biz yig‘lay olmaymiz. Faqat, halok bo‘lganlarning qarindoshlariga "u endi yo‘q", deb aytish juda qiyin", — deydi ularning biri.

Tomog‘imga yig‘i to‘planib kelgani tufayli bo‘g‘ilayotganimni sezdim. Ijtimoiy tarmoqlarga kirib, aviahalokatga doir yangi tafsilotlarni o‘qiy olmay qoldim. Morg binosini o‘rab olgan militsionerlarga, shu atrofda yurgan Qizil yarim oy jamiyati xodimlariga hamda morg oldida to‘planib, hayotlaridagi eng og‘ir hukmni eshitishga shay turgan odamlarga birma-bir qarayapman. "Sizning qarindoshingiz halok bo‘lgan, uni tanish uchun kabinetga kiring. Iltimos, ortiqcha gap-so‘zlarsiz — faqat "ha" yoki "yo‘q" deb ayting. Zarurat tug‘ilsa, ruhshunos yoki tez tibbiy yordam shifokori sizga ko‘mak beradi".

Hamma qo‘rquv iskanjasida. Ana sal narida bir ayol cho‘kallab olib, ayyuhannos solmoqda. Kimlardir sodir bo‘lgan fojiaga ishonqiramay, allanimalar deb baqirar, boshqa birlari esa boshiga tushgan kulfatni bir chetda jimgina "yengar", hatto, yuzlaridan oqib tushayotgan ko‘zoshlarni sidirishmas edi.

Ular "layner qoldiqlari ostida nega men qolmadim", deya o‘zlarini koyiyotgandek edilar go‘yo…

O‘tib ketayotgan yo‘lovchilar o‘zining o‘rinsiz savollari bilan murojaat qilardilar: "Nima bo‘ldi o‘zi? Nega atrofni militsiya bosgan? Yana yong‘in ro‘y berdimi?"

Halok bo‘lganlarning qarindoshlari esa endi atrofda to‘plangan bekorchilarga, qiziquvchan yo‘lovchilarga, savol beraverib jonga tekkan jurnalistlarga ham jahl qilmas edilar. Hodisa ro‘y bergan joyda sodir etilgan marodorlik holatlari, faollarning yordamga da’vatlari va bildirilgan son-sanoqsiz ta’ziyalar hatto endi ularni qiziqtirmasdi.

Menimcha, ularga havo yetishmasdi, yig‘ilganlar og‘riqdan ingrab yuboray deb turgan bir ahvolda edilar…

Sputnik Qirg‘iziston tahririyati halok bo‘lganlarning barcha qarindoshlariga chuqur hamdardlik bildiradi.